Vanmorgen vroeg na het ontbijt bij pa en ma richting Schiphol. Het inchecken verliep vlot dus we zaten al gauw aan koffie voor het afscheid nemen. Hoewel ma ons liever vandaag had opgehaald blijf ze samen met pa tot de laatste glimp zwaaien. De douane en “modeshow” is inderdaad sterk verbeterd. Die Camiel heeft toch wel goede dingen gedaan bij KLM.
Helaas bleek bij de gate dat er vertraging was van ruim een half uur. Er was op Entebbe een vliegtuig stuk gegaan en ons vliegtuig moest nieuwe onderdelen meenemen. Uit eindelijk zijn we een uur later geland.
Na alle formaliteiten naar de exit en daar stond Shindishi een jonge vriendelijke man die deze week onze gids en chauffeur is.
Hij nam ons mee naar zijn Jeep. Een hele oude zonder kilometerklok en teller. Die heb je niet nodig want harder als vijftig rijden gaat toch niet. Maar wel een lier aan de voorkant voor als we vast komen te zitten en twee reserve wielen. Dat geeft dan wel weer een veilig gevoel.
Inmiddels is het 6 september geworden en gaan we opweg naar Kampala. Het is pikke donker alleen de verlichting van de auto’s en de zwakke verlichting vanuit de huisjes langs de weg zorgen ervoor dat we de contouren van de omgeving kunnen zien.
Na een anderhalf uur zijn we in hotel Forrest Cottage. Je zou een heel woud verwachten maar dat is onjuist. Een paar bomen bij elkaar geplant en daar het hotel bij gebouwd meer bos is er niet.
We checken snel in. Morgen om zeven uur ontbijt en dan een autorit van zes uur met een lunchbreak. Betsy ligt inmiddels onder de klamboe. Het is 02:20 uur.
Luitjes!
Slaap lekker dan maar!
Veel plezier.
Nou dat was al een ervaring op zich denk ik,, maar veel plezier gewenst