We hebben prima geslapen. Er staan vijf mensen klaar om ons van een ontbijtje te voorzien. Een gebakken eitje op geroosterd brood en vers fruit, koffie en vers vruchtensap.
Shindishi wacht op ons in de schaduw op deze zonnige dag op het terras van het hotel. In drie kwartier wordt de hele reis door Oeganda doorgenomen. Daarna afrekenen en vertrekken. De rugzakken zijn inmiddels door het personeel in de Jeep geplaatst. Nu bij daglicht zien we dat het een Toyot Landcruiser is. So far so good.
Vandaag gaat de reis naar het Kibale Forest National Park naar het Chimpanzee Forest Guest House. Dat is van oost naar west. Zoiets als ik dagelijks naar mijn werk doe. Maar nu is de afstand 358 kilometer en duurt ongeveer 6 uur rijden exclusief pauzes.
Na een kilometer rijden, horen we een knal en we denken dat de Jeep in een gat is gereden. Maar dat is niet het geval. De bouten van het linker achterwiel zijn afgebroken, de as ligt op de grond en het wiel ligt er naast. Midden in Kampala in een drukke straat staan we stil.
Het ziet gelijk zwart van de mensen die allemaal willen helpen. Onze Shindishi blijft rustig. Hij belt met zijn baas om een paar monteurs en een nieuwe auto te regelen. Die zijn meteen gestuurd en met anderhalf vertraging kunnen we onze reis echt beginnen. Maar nu in een Witte Toyota bus.
De lange trip geeft gelijk een indruk van hoe de mensen in Oeganda leven. Kleine plaatsjes waar mensen hun waren aanbieden. Iedereen leeft op straat en veel mensen lopen op blote voeten.
We rijden over een verharde weg maar harder als 80 km/u kun je niet rijden. Deze weg is nog op gezag van Idi Amin aangelegd en dat kun je zien ook regelmatig moeten we om gaten in de weg rijden. In de dorpjes komen we regelmatig de “slapende politie” tegen. Dat zijn een soort van verkeersdrempels maar dan veel hoger of vijf achter elkaar. Als je daar met 80km/u overheen rijdt ligt je hele As onder de auto uit. Het dwingt in ieder geval om rustig te rijden.
In Fort Portal hebben we om vier uur een late lunch. Op advies van Sindishi nemen we van het Afrikaansbuffet. Een rijke sortering van Afrikaanse gerechten die we allemaal hebben geproefd.
Vervolgens over onverharde wegen naar onze lodge voor de komende twee nachten. De rit is 30 kilometer en duurt een ruim een uur.
We worden als we uit de bus stappen verwelkomd door vriendelijk mensen. Ik weet niet of het komt omdat wij de enige gasten zijn maar niets is te veel gevraagd en iedereen doet zijn best om ons te plezieren.
We komen uiteindelijk bij een prachtig gelegen lodge met mooi vergezichten. We krijgen een huisje dat van alle gemakken is voorzien. Met een veranda met ook een geweldig uitzicht. En wat ook opvalt is de oorverdovende stilte muv krekels en vogels.
De maaltijd was prima we kunnen kiezen uit één menu maar het smaakt prima.
De Batterijen opladen is nog wel een probleem er zijn twee stopcontacten en we moeten zes batterijen opladen. Het probleem wordt groter als blijkt dat de generator uitvalt en we helemaal zonder stroom zitten. Uit eindelijk komt alles voor elkaar.
Een goed begin is het halve werk! Hakuna Matata